امکان ندارد مقیسه ای باشی و به مقیسه بیایی وکوه قمی نروی. انگاریکی ازواجبات سفر به مقیسه رفتن به کوه قمی است. کوهی کوچک دارای دو روی ناهمگون . یک روی آن که به سوی مشرق است، سنگلاخ وکوهستانی می باشد ولی روی دیگرآن که به سوی مغرب است پوشیده ازماسه های نرم وروانی است که روستاییان به این خاک نرم قُم و به همین دلیل به این کوه ، کوه قمی می گویند. 

یکی از آیین بنام مقیسه ای ها رفتن به کوه قمی در نوروز، به ویژه سیزده به دراست. یعنی سیزده شما هنگامی به درمی شودکه حتما کوه قمی هم رفته باشید.

در روزهای گرم سال که این ماسه ها بسیارداغ می شوند ، رفتن به زیر ماسه ها ، جهت درمان دردهای مفصلی توسط پزشکان زیادی که این مکان را دیده اند ، توصیه شده است.

هرچند میزان قم موجود در پهنه ی غربی کوه نسبت به سالیان نه چندان دور بسیارکمتر شده است ، اما هنوز هم دیدنی است.

کوهنوردی باپای برهنه دردامنه های این کوه زیباوحس نرمی ماسه ها به لای انگشتان پا ، هم نشاط وتندرستی به همراه دارد و هم آرامشی بی همتا.

البته در روزهای طوفانی و بادی و زمانی که آفتاب داغ برماسه ها می تابد ، ازرفتن به کوه قمی صرف نظرفرمایید. غروب تابستان نیز پیشنهاد نمی شود. اما امان ازسحرهای تابستان.

شاد و سلامت باشید.

اطراف روستای مقیسه را از سمت شرق کوههایی فراگرفته اندکه این روستارا منحصر به فرد کرده ند.منحصر به فرد به این دلیل که روستاهای مجاورش هیچ کدام چنین طبیعتی ندارند و کاملا کویری وفاقد ارتفاعات می باشند.

معروف ترین این کوه ها کوه مریو (Meryoo)(مولیان یا میران نیز گفته می شود)،قلعه ، رباط ، چشمه ، گچ و آسیاب بادی می باشند.کوه کوچک بسیار زیبایی نیز در غرب روستا تک افتاده است که به آن کوفچه کوه می گویند.معنای کوفچه ، کوه کوچک می باشد (کوه درزبان پهلوی کوف خوانده می شده است).

در این میان یکی از زیباترین کوهها که به دلیل فاصله ی آن تا مرکز روستا کمتر کسی سراغ آن را می گیرد کوه گچ می باشد.

کوهی نه چندان مرتفع ، دارای شیب ملایم جهت رسیدن به قله و با جنس خاک ها وسنگهای بلورین بسیار زیبا ورنگارنگ.هر طرف کوه را که نگاه می کنی جلوه ای خاص ومنحصر به خودش را دارد وحتی در هر پهنه چندین مدل کانی های زیبا دیده می شود.بالای کوه نیز فضایی نسبتا مسطح جهت استراحت (ودرست کردن چای آتشی) دارد.

اگر تاکنون به این کوه نرفته اید دیدن آن را به شما توصیه می کنیم.انتخابی مناسب جهت یک کوه نوردی خانوادگی شادوسالم.فقط مواظب باشیم طبیعت زیبای آن را خراب نکنیم.

گوی راه نام یکی از بازی های قدیمی مقیسه است.بازی ای سراسر نشاط وهیجان ولی بدون بردوباخت به معنای امروزی .

در گوی راه دو گروه حداقل سه نفری (حداکثرش تا ده نفربه بالا هم میشه)روبروی هم بازی می کنند.

زمین بازی محوطه ای قراردادی بین دوتیم می باشد که با توجه به علامات طبیعی (والبته توافقی بین دوتیم )مانند دیوار ،بته ،درخت ویا چیز دیگرمحدوده ی آن را تعیین می کنند.

کپه ای خاک ویا چند عدد سنگ یا کلوخ بزرگ علامتی است که نیمه زمین را مشخص می کند که به پَل بزرگ معروف است.گروه گوی زن(زننده ی گوی )در یک طرف پَل (که این طرف را بالا یا به اصطلاح محلی بَـر بالاگویند)وگروه گوی گیر در طرف دیگر(بَرپایین ، بَـرتَه) جای می گیرند.علامت دیگری نیز وجوددارد که درنیمه ی زمین تیم بالا جای می گیرد که به آن پَل خوردی(منظور همان کوچک است) می گویند.

وسایل مورد نیاز بازی چوب دستی مناسب ویک عدد گوی می باشد.در روزگار قدیم از گوی های نمدی ونخی و..استفاده می کرده اند، اما امروزه بیشتر از توپ های تنیس ویابیسبال استفاده می کنند.

شروع بازی واینکه ابتدا کدام تیم گوی بزند با پرتاب چوب به سمت گوی کاشته شده درمیانه زمینی مسطح تعیین می شود.هر تیمی که ابتدا بتواند گوی رابزند به عنوان تیم گوی زن در بالا جای می گیرد.

این بازی سن وسال نمی شناسد وتقریبا اکثرکسانی که بازی می کنند ،بیشتر از آنکه به بازی بپردازند با شوخی وبذله گویی اوقات پرنشاط وخوشی را برای خود می سازند. تماشاگران زیادی نیز برای دیدن این لحظه های شاد والبته تماشای این بازی جذاب می آیند.

دوز و کلک بعضی بازیکنان و تبانی های فامیلی ورفاقتی نیز ظاهرا جزو ملزومات بازی است که البته همیشه به نیت شوخی وایجاد نشاط در بازی انجام می شود.

آری ، "گوی راه" مسابقه نیست ، بلکه بازی وسرگرمی است.ورزشی پرتحرک وسنگین وسراسر نشاط وهیجان است.

دراین بازی همه برنده اند.

در بخش پایانی مطالب ارایه شده در خصوص قهرمانی تیم شهدای مقیسه شایسته است که از مسئولین برگزار کننده و دست اندر کاران مسابقات در روستای چشام ونیز اعضای محترم شورای این روستا کمال تشکر وقدر دانی راداشته باشیم.

همچنین با تشکر از آقای موسی الرضا مقیسه که پشتوانه ی خوبی برای تیم ما بود،چه از لحاظ روحی وچه از لحاظ مادی.

از آقای امید مقیسه (علی)نیز که از بازیکنان خوب وباسابقه ی روستای مقیسه می باشد،قدردانی می نماییم.ایشان چه در زمینه ی مربیگری تیم وچه در تدارکات وهمچنین در رایزنی با مسئولین ونظارت بر نحوه ی اجرای مسابقات بسیار کوشا بودند که حقی از تیم ما ضایع نشود.

باتشکر از شورای محترم روستای مقیسه به جهت حضور در محل برگزاری بازی ها.

همچنین قدردانی می کنیم اززحمات آقای جواد مقیسه (عباس کاظم) که مانند همیشه (که حضوری پررنگ وفعال در عرصه های فرهنگی ـــ ورزشی جوانان ونوجوانان روستا دارند) ما را یاری کردند.

خداوند توفیق روز افزون به تمامی این عزیزان عنایت بفرماید.انشاءالله.

مقیسه...روستایی واقع در استان خراسان رضوی واز توابع شهرستان داورزن،بخش باشتین.

دارای 219 خانوارو576 نفرجمعیت.(طبق آخرین سرشماری تاسال 90)

دارای آب وهوای معتدل کویری.

شغل عمده مردم کشاورزی ودامداری است.

مردمی فارس زبان البته بالهجه ی شیرین سبزواری آن هم از جنس مقیسه ای اش.در مورد نوشتار ومفهوم نام روستا داستان ها ونظرات

مختلفی وجوددارد.اما شایدمعروف ترین ومعتبرترین آنها مغیسه باشدکه مخفف عبارت مغ ساسانی به معنای روحانی زرتشت

دوره ساسانی است.وجود برخی آیین خاص در روستا ونیز قبرستان های کهن،قلعه خرابه هاوگنج های پنهان آن ونیز نام های کهن برخی مکان ها(ساسان کاریز،کوفچه کوه،...)این روستا را به روزگار ساسانیان ودوران زرتشت وحتی ماقبل آن منسوب می کند.

ادامه دارد...

دربازی اول تیم ما باتکیه برمهارت فردی وهماهنگی عالی دردفاع توانست

تیم حریف رابه دردسر بیندازد.تیم حریفی که بسیارهماهنگ وامیدواربه نظر میرسید .

فوتبال تکنیکی وهوشمندانه اکبرباعث شدکه بازی رابه خوبی اداره کند.

تجربه هادی وهماهنگی اوباامیروامین نیزخیلی به کمک ما آمد.

بازی جسورانه وپرتحرک محمد(رضا) که در میانه ی میدان هنرنمایی می کرد،

تحسین همگان را برانگیخت و باردیگرثابت کرد که هنوزازبهترینهای منطقه است.

حسنعلی نیز مجال نفس کشیدن به مهاجمان حریف نمی دادوباهمکاری ابوالفضل نادری

دفاع بی نظیری ازخود به نمایش گذاشتند.دروازه بان ما محمد نیزقصد گل خوردن نداشت وعالی بود.

علیرضا هم که مثل همیشه محکم وپرتحرک والبته باهوش بازی کرد.

دراین میان فقط عباس بود که به لحاظ روانی آماده نبودونتوانست آنطور که انتظار

می رفت بازی کند.(انشاء الله سال بعدجبران کند.)